OLDENZAAL – Op z’n 21e begon hij als telefonisch verkoper in een kozijnenbedrijf. Vier jaar later besloot Lonnekernaar Stef Muntel (50) het heft in eigen handen te nemen. Sindsdien is hij de kartrekker van Ster Kozijnen uit Oldenzaal. Een verhaal over de koning en de keizer, de crisis en de vuurwerkramp.

Dit artikel is verschenen in Tubantia Oldenzaal op 9 april 2021

Tekst: Elke Agten – Foto: Robin Hilberink

„Eerst koffie? Praat wat makkelijker.” Stef Muntel loopt in een rechte lijn door naar zijn kantoor. Links en rechts groet hij wat collega’s. Sommigen staan al twintig jaar naast hem. Een van de redenen dat Ster Kozijn al 25 jaar bestaat, zo vertelt hij later in het gesprek. Hij is trots op deze mijlpaal, maar denkt er niet te lang over na. „Het doet me zeker wel wat. Maar soms realiseer ik me nog steeds niet wat hier allemaal staat”, geeft hij toe.

’Dit kan ik ook, maar dan beter’

Het is het klassieke zolderkamerverhaal. Muntel besloot op z’n 25e in het diepe te springen en de eerste stappen te zetten naar het ondernemerschap. Zijn wieg stond in Lonneker, waar de ondernemer nog steeds woont. „In 1996 harkte ik mijn eerste klanten binnen, vanaf een kamertje van twee bij twee”, begint hij zijn verhaal. „Binnen het kozijnenbedrijf waar ik daarvoor werkte klom ik op als adjunct-directeur, dus ik kon op een gegeven moment niet meer verder groeien. Ik dacht: dit kan ik ook, maar dan beter.” Muntel voegde de daad bij het woord, schreef zich in bij de KvK en begon al snel uit z’n jasje te groeien. „Achter het tankstation in Lonneker stond een hal vrij”, blikt hij terug. „Ik besloot de helft ervan te huren. De Oldenzaalsestraat liep in die tijd echter regelmatig vast met klanten en leveranciers. Konden we de buren niet aandoen, dus besloten we in 2007 naar Oldenzaal te verkassen.”

Bekend gezicht

Zeg je dat je ‘in de kunststof kozijnen’ zit, dan roept dat volgens Muntel een bepaald beeld op bij mensen. „En niet even altijd positief”, vindt hij. „Maar wij doen al 25 jaar niets anders dan de beste service en kwaliteit leveren. Klinkt cliché, maar zo is het wel.” Naast kozijnen levert Ster Kozijnen ook dakkappellen, dakramen, zonwering en gevelbekleding. „Kortom: mensen besteden veel geld bij ons. Daar moeten ze ook de kwaliteit voor terugkrijgen die ze verwachten.” De klant is koning, zegt Muntel. Dan lachend: ’Maar ik blijf de keizer.’ Het is misschien raar om over jezelf te zeggen, maar binnen dit bedrijf ben ik een belangrijke schakel. Praten mensen over Ster Kozijnen, dan praten ze over Stef. Het is een houvast, een bekend gezicht.”

Gloriejaren

Dat hij in de afgelopen 25 jaar de nodige hoogte- en dieptepunten meemaakte, mag geen verrassing zijn. Vooral de crisis hakte er in. „Dan moet je de touwtjes aantrekken”, zegt hij. „Waar kan ik sturen? Hoe houd ik mijn bedrijf op de rails? Van 1996 tot 2008 waren het gloriejaren, dus ik had er vertrouwen in dat het weer goed zou komen.” Toch moest hij in 2013 afscheid nemen van enkele collega’s. Het viel hem zwaar. „Zoiets is nooit leuk. Maar op dat moment moet je je gevoel even uitschakelen. Ik moest wat doen, anders zou alles naar de knoppen gaan. En dan zit íedereen thuis te kijken, dus ik moest wel.”

Vuurwerkramp

Of er ook negatieve kanten zitten aan het ondernemerschap? Muntel vindt van niet. De verantwoordelijkheid? Heeft hij geen slapeloze nachten van. Altijd aan het werk zijn? Prima. „Weet je, mensen noemen mij een geboren ondernemer. En ik denk dat dat zo is. Dan vind je het ook niet erg om te werken. Ik doe dit gewoon heel graag. En ik ben nog jong, haha, dus ik ga nog wel een tijdje mee.” Wat hem nog helder voor de geest staat, is de vuurwerkramp. „Opeens zaten er ik weet niet hoeveel mensen zonder kozijnen en glas. 24 uur per dag waren we er in de weer. Natuurlijk zat er ook een commerciële gedachte achter, zo werkt dat. Maar het was vreselijk om te zien.”

Recht door zee

Binnen Ster Kozijn loopt er 26 man personeel rond. Iets minder dan de helft daarvan werkt al langer dan 10 jaar voor Muntel. „Er zijn er wat die al vanaf het begin naast mij staan”, zegt hij trots. „Zonder hen had ik deze mijlpaal ook niet bereikt. Het zijn allemaal jongens die er ook in slechte tijden voor je zijn.” Hoe ze hem zouden omschrijven als directeur? Lachend: ’Dat moet je aan hen vragen. Maar ik denk recht door zee en als iemand die goed voor hen is. Dat geldt andersom trouwens ook.” Grote plannen heeft hij op dit moment. „Maar dient het werk zich aan en kan ik de juiste mensen vinden? Dan ben ik zeker bereid om verder te groeien. Met ondernemen ben je nooit klaar.”